Nie, każdy przypadek chłoniaka wymaga indywidualnej analizy. Decyzję o leczeniu lub aktywnej obserwacji podejmuje się na podstawie oceny histopatologicznej, oceny stanu klinicznego oraz po rozmowie z pacjentem. W doborze strategii pomagają specjalnie przygotowane skale oceny choroby, które wyznaczają optymalną ścieżkę postępowania.

Dobór wykonywanych badań obrazowych zależy przede wszystkim od charakteru samego chłoniaka. Niektóre z chłoniaków najlepiej oceniane są w badaniu PET-CT (chłoniaki awidne), do oceny innych narzędziem z wyboru pozostaje tomografia komputerowa. Przewlekłą białaczkę limfocytową w fazie obserwacji możemy z powodzeniem obserwować w badaniu ultrasonograficznym. Kluczowe jest stosowanie tej samej metody oceny u jednego pacjenta w trakcie leczenia, co pozwoli na najlepsze śledzenie przebiegu terapii. Decyzję o rodzaju badań powinien zawsze podejmować lekarz hematolog.

Nie, nacieczenie szpiku kostnego występuje tylko w niektórych przypadkach. To dlatego często pacjenci z aktywną chorobą nie mają żadnych zmian w morfologii krwi obwodowej. Zajęcie szpiku ocenia się w badaniu PET-CT (metoda pośrednia) oraz poprzez biopsję szpiku i weryfikację histopatologiczną (najlepsza metoda).

Najczęściej pacjenci zgłaszają się z uwagi na powiększone węzły chłonne, dyskomfort w jamie brzusznej (powiększona śledziona) oraz występowanie objawów ogólnych: nocne poty, spadek masy ciała, występowanie gorączek bez infekcji.